Este libro interactivo e sonoro proponnos unha viaxe no tempo. O fío condutor é o curso do río Miño, un río nobre, apracible, melancólico, soberbio, internacional... Ao longo dos máis de 300 km que percorre ata a súa foz, voces de onte e de hoxe atópanse no reflexo das súas augas.

Un ciclo natural en constante circulación. Así é a vida dun río. As enormes cuarcitas do Pedregal de Irimia gardan os seus primeiros latexos. A auga do manancial, a chuvia e os afluentes definen a súa traxectoria. Tres provincias galegas por diante a unha fronteira internacional. Así é o Miño, nunhas partes humilde e silandeiro; noutras, salvaxe e bruante. Seguir lendo

O Miño cingue o oeste da cidade de Lugo deixándose caer cara o sur. Facemos un alto no camiño para contemplar a paisaxe dende o alto da muralla. Unha ponte romana cruza o río. Aos nosos pés parece sentirse o murmurio doutro tempo. É o legado da Hispania Romana. O gurgullar constante das augas termais acentúa a sensación. Seguir lendo

Ao seu paso pola Ribeira Sacra, as luces e as sombras fanse máis intensas. O desnivel das abas descúbrenos vistas oníricas. A quietude, acompasada polo canto dos paxaros, convirte este lugar nun lugar sagrado onde o románico persiste e a modernización réxese pola orografía da paisaxe. Seguir lendo

O Sil chega tranquilo e solemne para morrer nos Peares. Respáldano un total de 234 km. Vén de terras leonesas e antes de fundirse co Miño sucou un canón espectacular. En palabras de Unamuno: parece ser a entrada ao corazón de Galicia. Xuntos, Miño e Sil, en diante só Miño, inician a súa nova andadura cara a cidade de Ourense. Seguir lendo

As pontes que cruzan o Miño na cidade de Ourense dan conta do paso dos tempos. A Ponte Vella é a primeira en recibir ao viaxeiro. Despois virán a Ponte Nova e dúas máis, ata chegar, nos albores do século xxi, á Ponte do Milenio. A néboa da mañá, porén, semella eterna. Seguir lendo

Seguindo o curso do río adentrámonos na comarca do Ribeiro. A beleza esténdese por igual en ambas beiras. Detémonos en Ribadavia, capital da comarca, que nos introduce, coma nun conto, nos chanzos da historia. Vila de cruce de culturas e antesala dunha terra de vides, termas e paz. Seguir lendo

O testemuño dos habitantes de entrambas beiras permítenos internarnos nas súas lembranzas. As fotografías que levan consigo dormen en caixóns ou nalgunha estancia dos seus lares. Son memorias de tempos de pesca, de tradición e romaría. Memorias tecidas en colectividade. Seguir lendo

Unha vista panorámica dende o alto do Monte de Santa Tegra ilustra o final do noso relato. Transcorreu un século dende que se tomou a imaxe. O río avanza pola foz para atopar descanso no Atlántico. Ao lonxe albíscase unha praia aberta ao mar. Seguir lendo